صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۴۷۱: عمر بگذشت و هوس در دل ما نیمرس است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عمر بگذشت و هوس در دل ما نیمرس است راه طی گشت و همان آبله ها نیمرس است آه ما گر به زمین بوس اجابت نرسد نیست تقصیر هدف، ناوک ما نیمرس است در ستمکاری و بیداد رسا افتاده است یار چندان که در آیین وفا نیمرس است به من از تیغ تو یک زخم نمایان نرسید مد احسان تو بیرحم چرا نیمرس است؟ نکهت پیرهن یوسف مصرست رسا گر ز کوته نظری جذبه ما نیمرس است نه به غمخانه من، نه به مزارم آمد آن ستمگر ز کجا تا به کجا نیمرس است! میوه پخته محال است نیفتد بر خاک هر که دل بسته به این دار فنا نیمرس است می رسد رزق به اندازه حاجت صائب بر زیادت طلبان آب و گیا نیمرس است صائب تبریزی