صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۴۵۲: نغمه را در دل عشاق اثر بسیارست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نغمه را در دل عشاق اثر بسیارست یک جهان سوخته را نیم شرر بسیارست سنگ طفلان ندهد فرصت خاریدن سر شجری را که درین باغ ثمر بسیارست کوته افتاده ترا تار نفس ای غواص ورنه در سینه این بحر گهر بسیارست تازه شد جان گل از شبنم پاکیزه گهر فیض در صحبت ارباب نظر بسیارست عمر کوتاه کند خنده شادی چون برق چشم وا کردن و بستن ز شرر بسیارست هر دری شارع صد قافله تفرقه است زود بر در زن ازان خانه که در بسیارست به خوشی می گذرد روز و شب سنگدلان خنده کبک درین کوه و کمر بسیارست مکن آشفته ز اخبار پریشان دل جمع پنبه در گوش نه آنجا که خبر بسیارست دل مکن جمع ز همواری ابنای زمان سگ خاموش درین راهگذر بسیارست خیزد از کشور ما طوطی شیرین گفتار گر به خاک سیه هند شکر بسیارست نتوان شست به هر صید گشودن صائب ورنه در ترکش من آه سحر بسیارست صائب تبریزی