صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۴۳۰: در لحد گل نکند شعله داغی که مراست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در لحد گل نکند شعله داغی که مراست روغن از ریگ کند جذب چراغی که مراست درنگیرد نفس شعله به خاکستر سرد می خونگرم چه سازد به دماغی که مراست نکند شبنم گل ریگ روان را سیراب چه کند می به لب خشک ایاغی که مراست؟ دل من گرم نگردد به سخن با هر کس ندهد نور به هر بزم چراغی که مراست نیست در زیر فلک پادشهان را صائب از غم و محنت ایام فراغی که مراست صائب تبریزی