صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۳۸۹: در خرابات مغان منزل نمی باید گرفت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در خرابات مغان منزل نمی باید گرفت چون گرفتی، کین کس در دل نمی باید گرفت یا نمی باید ز آزادی زدن چون سرو لاف یا گره از بی بری در دل نمی باید گرفت سد راه عالم بالاست معشوق مجاز دامن این سرو پا در گل نمی باید گرفت تا توان سر پنجه دریا چو طوفان تاب داد تیغ موج از قبضه ساحل نمی باید گرفت خونبها بهتر ز حفظ آبروی عشق نیست در قیامت دامن قاتل نمی باید گرفت با وجود حسن معنی، خواهش صورت خطاست پیش لیلی دامن محمل نمی باید گرفت صاف چون آیینه می باید شدن با خوب و زشت هیچ چیز از هیچ کس در دل نمی باید گرفت طالب حق را چو تیری کز کمان بیرون جهد هیچ جا آرام تا منزل نمی باید گرفت چشم بد بسیار دارد در کمین آسودگی چون سپند آرام در محفل نمی باید گرفت آه افسوس است صائب حاصل موج سراب دامن دنیایی بی حاصل نمی باید گرفت صائب تبریزی