صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۳۶۸: لفظ معنی شد، در آن تنگ دهن مأوا نیافت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
لفظ معنی شد، در آن تنگ دهن مأوا نیافت خرده گل آب شد، در غنچه او جا نیافت خودنمایی شیوه ما نیست در راه طلب گرد ما را هیچ کس در دامن صحرا نیافت گشت از کوتاه دستی پر گهر جیب صدف موج از طول امل گوهر درین دریا نیافت تا نشد عالم سیه در چشم ساغر از خمار صبح امید از بیاض گردن مینا نیافت نیست معجز را اثر در طینت آهن دلان چشم سوزن روشنی از صحبت عیسی نیافت خیمه تا بیرون نزد صائب ازین بستانسرا در حریم دیده خورشید، شبنم جا نیافت صائب تبریزی