صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۳۴۹: می توان با همت سرشار از دنیا گذشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می توان با همت سرشار از دنیا گذشت موج با این شهپر توفیق از دریا گذشت هر سر خاری دم از شمع تجلی می زند تا کدامین آتشین رخسار ازین صحرا گذشت یک شرر تخم محبت در دل شیرین نکاشت تیشه آتش نفس چندان که بر خارا گذشت آی حیوان و می روشن ز یک سرچشمه اند از سر جان بگذرد هر کس که از صهبا گذشت آخر ای عمر سبکرو این قدر تعجیل چیست؟ سیل ازین آهسته تر از دامن صحرا گذشت خصم را بی برگی ما خون رحم آرد به جوش برق چون ابر بهار از کشتزار ما گذشت کار، تأثیر نفس دارد نه آواز بلند ورنه در فریاد بتواند خر از عیسی گذشت! صائب از آغاز و انجام حیات ما مپرس گردبادی بود پنداری که بر صحرا گذشت صائب تبریزی