صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۳۳۶: قامتت خم گشت و پشتت بار طاعت برنداشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قامتت خم گشت و پشتت بار طاعت برنداشت چهره بی شرمیت رنگ خجالت برنداشت شد بناگوشت سفید و بخت خواب آلود تو در چنین صبحی سر از بالین غفلت برنداشت پایت از رفتار ماند و پایی ننهادی به راه ریخت دندان و لبت زخم ندامت برنداشت با وجود رعشه پیری، کف لرزان تو از گریبان تعلق دست رغبت برنداشت هر که در فصل بهاران دانه اشکی نریخت وقت خرمن خوشه ای جز آه حسرت برنداشت در چنین هنگامه ای صائب دل بی شرم تو پشت بیدردی ز دیوار فراغت برنداشت صائب تبریزی