صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۳۲۷: تا مرا عشق بلند اقبال در زنجیر داشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا مرا عشق بلند اقبال در زنجیر داشت پیچ و تاب من شکوه جوهر شمشیر داشت سینه ام هرگز ز داغ گلرخان خالی نبود این بیابان آتشی دایم ز چشم شیر داشت در گلستانی که عمر ما به دلتنگی گذشت خنده ها در آستین هر غنچه تصویر داشت دامن ابر بهاران در فلک می کرد سیر خار ما بی حاصلان تا دست دامنگیر داشت یاد ایامی که از بیتابی مجنون ما حلقه چشم غزالان ناله زنجیر داشت حق اگر بندد دری، ده در گشاید در عوض طفل بی مادر ز هر انگشت جوی شیر داشت سیل در ویرانه من داشت صائب گل در آب در دل من راه تا اندیشه تعمیر داشت صائب تبریزی