صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۳۱۵: ماه در گردون نوردی چون دل آواره نیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ماه در گردون نوردی چون دل آواره نیست در بساط آسمان این کوکب سیاره نیست از حجاب تن، دل رم کرده ما فارغ است دامن ما چون شرر در زیر سنگ خاره نیست کار بیدردان بود گل در گریبان ریختن برگ عیش نامرادان جز دل صد پاره نیست چشم شبنم تکمه پیراهن خورشید شد حسن، شرم آلودگان را مانع نظاره نیست هیزم تر، صندل تدبیر نفروشد به ما جز سر تسلیم، اینجا دردسر را چاره نیست تا بود دل تیره، تن با او مدارا می کند سنگ چون آیینه شد، ایمن ز سنگ خاره نیست پا منه بیرون ز زهد خشک، چون عارف نه ای طفل را دارالامانی بهتر از گهواره نیست از صفای وقت صائب در حجاب غفلت است در خرابات مغان هر کس که دردی خواره نیست صائب تبریزی