صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۲۸۳: آه مظلومان برون آید ز لب بی اختیار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آه مظلومان برون آید ز لب بی اختیار ناوک دلدوز را آسودگی در کیش نیست گرچه از زخم زبان صائب نیاسودیم ما شکر کز تیغ زبان ما دل کس ریش نیست در دل بی آرزو راه غم و تشویق نیست در جهان بی نیازی هیچ کس درویش نیست از گرانجانی تو در بند علایق مانده ای پیش آتش این نیستان کوچه راهی بیش نیست از بلاها می کند ترک خودی ایمن ترا لشگر بیگانه ای ملک ترا چون خویش نیست می کند تر نان خشک خود به خوناب جگر نعمت الوان اگر بر سفره درویش نیست روزی ممسک ز جمع مال، تشویش است و بس آنچه می ماند به زنبور از عسل جز نیش نیست صائب تبریزی