صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۲۳۹: شوق چون ریگ روان منزل نمی داند که چیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شوق چون ریگ روان منزل نمی داند که چیست موج این دریا لب ساحل نمی داند که چیست در فضای دشت با صرصر سراسر می رود شمع بی پروای ما محفل نمی داند که چیست جسم ما را در خاک در آغوش نتواند گرفت گردباد آسایش منزل نمی داند که چیست گوهر آسان چون به دست افتد ندارد اعتبار قیمت داغ جنون را دل نمی داند که چیست هر کجا ویرانه ای را یافت، منزل می کند شوق ما را سیل پا در گل نمی داند که چیست صائب از خاک شهیدان شمع روشن می شود سرد گردیدن چراغ دل نمی داند که چیست صائب تبریزی