صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۱۸۸: بی جمالت مردمک آیینه نزدوده ای است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بی جمالت مردمک آیینه نزدوده ای است بی تماشای تو مژگان دست بر هم سوده ای است عاشقان را بی خرام قامت موزون تو سرو در مد نظر، شمشیر زهرآلوده ای است ماه کز نظاره اش چشم جهانی روشن است پیش خورشید جمالت قلب روی اندوده ای است همت پیران جوانان را به مقصد رهنماست بی کمان، تیر سبکرو پای خواب آلوده ای است نیست غیر از دیده قربانیان، بی چشم زخم در همه روی زمین صائب اگر آسوده ای است صائب تبریزی