صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۱۶۴: من نمی گویم ز گلزارت کسی گل چیده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من نمی گویم ز گلزارت کسی گل چیده است رنگ آن سیب زنخدان اندکی گردیده است شمع خامش، شیشه خالی، جام عشرت سرنگون عرصه بزم تو، میدان شبیخون دیده است چشمه سوزن محیط بحر نتواند شدن در دل تنگم شکوه عشق چون گنجیده است؟ نیست شیرین استخوان ما چو گوهر بی سبب قطره ما سالها تلخی ز دریا دیده است حسن هر خاری درین گلزار بر جای خودست چون ز مژگان مو به چشم افتد بلای دیده است مگذر از چشم تر ما این چنین دامن کشان شبنم ما پنجه خورشید را تابیده است کلک صائب تا رقم پرداز شد، دست صبا داستان زلف را بر یکدگر پیچیده است صائب تبریزی