صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۱۵۴: مردمی در طینت اهل جهان کم مانده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مردمی در طینت اهل جهان کم مانده است صورت بی معنیی بر جا ز آدم مانده است نام شاهان از اثر در دور می باشد مدام شاهد این گفتگو جامی است کز جم مانده است بی سخن بر دامن پاکش گواهی می دهد نسخه ای کز روی شرم آلود مریم مانده است خرد مشمر جرم را کز خوردن گندم به خلد سینه چاکی به فرزندان آدم مانده است نام باقی در زوال مال فانی بسته است کز سخاوت بر زبان ها نام حاتم مانده است ای که می پرسی ز صحبتها گریزانی چرا در بساطم وقت ضایع کردنی کم مانده است عام گردیده است بی دردی میان مردمان حرفی از درد سخن صائب به عالم مانده است صائب تبریزی