صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۱۴۷: از خط شبرنگ حسن یار صد چندان شده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از خط شبرنگ حسن یار صد چندان شده است کز ته هر حلقه خورشید دگر تابان شده است می مکد چون شمع تا روز جزا انگشت خویش هر که بر خوان وصال او شبی مهمان شده است آسمان از کهکشان در حلقه زنار اوست ناخدا ترسی که ما را رهزن ایمان شده است از دو عام می برد نظارگی را دیدنش حسن بالا دست این یوسف چه باسامان شده است دیده بد دور ازین یوسف که دور آسمان در زمان حسن او یک دیده حیران شده است دل ز شوخی در تن خاکی نمی گیرد قرار این شرر در سینه خارا سبک جولان شده است پنجه فولاد را از چرب نرمی می بریم از رگ ما نیشتر بسیار رو گردان شده است خنده شادی خطر بسیار دارد در کمین پسته زیر پوست از چشم بدان پنهان شده است یاد ما کردن چه سود اکنون که آن کنج دهن از غبار خط مشکین گوشه نسیان شده است از ملاقات گرانجانان درین وحشت سرا سود ما این بس که ترک زندگی آسان شده است من به این سرگشتگی صائب به منزل چون رسم؟ در بیابانی که چندین خضر سرگردان شده است صائب تبریزی