صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۱۴۳: کوته اندیشی که طاعات ریایی کرده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کوته اندیشی که طاعات ریایی کرده است خویش را محروم از مزد خدایی کرده است دست خشک آسمان، خورشید عالمتاب را کاسه دریوزه شبنم گدایی کرده است نیست تاب حرف سختم، گر چه سنگ کودکان استخوان را در تن من مومیایی کرده است با هوسناکی نگردد جمع حسن عاقبت از هدف قطع نظر تیر هوایی کرده است سینه اش مجمر شده است از تیر باران چون هدف هر که از گردن فرازی خودنمایی کرده است با گرفتاری قناعت کن که در این دامگاه بند ما را سخت، انداز رهایی کرده است تا چه با عاشق کند آن لب، که جام باده را بوسه اش خون در جگر از بد ادایی کرده است گلستان امروز دارد آب و رنگ تازه ای تا ز رخسار که گل شبنم ربایی کرده است؟ نیستم نومید از بی دست و پایی تا صدف قطره ها را گوهر از بی دست و پایی کرده است همچو بار طرح بر دوشم گرانی می کند تا سرم از پای خم صائب جدایی کرده است صائب تبریزی