صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۱۰۸: یار راه شکوه ام از چین ابرو بسته است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یار راه شکوه ام از چین ابرو بسته است پیش این سیلاب آتش را به یک مو بسته است می زند بسیار راه دین و دل چون رهزنان پرده ای کز شرم آن عیار بر رو بسته است نیست لیلی غافل از احوال دورافتادگان گرد مجنون حلقه ها از چشم آهو بسته است وقت تصویر دهان یار، نقاش ازل از میان نازک او خامه مو بسته است بوسه ها بر دست خود داده است معمار ازل تا به اقبال بلند آن طاق ابرو بسته است می زند طول امل از سادگی نقشی بر آب ورنه آب زندگانی را که در جو بسته است؟ پله تن نیست جای لنگر جان عزیز دل عبث بر صحبت یوسف ترازو بسته است صائب از اندیشه ملک سلیمان فارغ است هر که دل در چین زلف آن پریرو بسته است صائب تبریزی