صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۱۰۴: زلف گرد عارض او رشته گلدسته است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف گرد عارض او رشته گلدسته است کز لب و رخ غنچه و گل را به هم پیوسته است خوی عالمسوز او بی زینهار افتاده است ورنه از آتش سپند ما مکرر جسته است سبزه خوابیده باشد با قد رعنای او سرو اگر در پیش قمری مصرع برجسته است سالها شد پشت بر دیوار حیرت داده ایم دیده آیینه را نقشی چنین ننشسته است بلبلان در بیضه با گل زیر یک پیراهنند غم ز دوری نیست چون دلها به هم پیوسته است در لباس تلخ دارد جا ز بیم چشم شور ورنه طوطی در شکر پنهان چو مغز پسته است چون در آیینه، روی سخت این آهن دلان می نماید باز در ظاهر، ولیکن بسته است نگسلد چون موج صائب رشته امید ما جویبار ما به دریای کرم پیوسته است صائب تبریزی