صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۰۷۹: نوبهار آیینه طبع سخنساز من است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نوبهار آیینه طبع سخنساز من است برگ گل چون عندلیبان پرده ساز من است ناله مستانه من بیخودی می آورد هر که از خود می دود بیرون به آواز من است چون صدف، آبی که دارد گوهر من در گره همچو سیل نوبهاران خانه پرداز من است خار صحرای علایق نیست دامنگیر من گردبادم، ریشه من بال پرواز من است چون صدف نتوان به تیغ از هم جدا کردن لبم خون خود را می خورد آن کس که غماز من است از نظر بازی شود روشن دل تاریک من روزن غمخانه من دیده باز من است از نگاهی می توان صائب مرا تسخیر کرد هر که را مژگان گیرایی است شهباز من است صائب تبریزی