صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۰۴۷: ریشه ما در زمین خاکساری محکم است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ریشه ما در زمین خاکساری محکم است گلبن امید ما در چار موسم خرم است دامن محشر به فریاد سرشک ما رسد آستین تنگ میدان، گریه ما را کم است چشم جود از روشنان عالم بالا مدار دیده خورشید، محتاج سرشک شبنم است کاسه همسایه پا دارد، به ما جامی بده دور شاید بر مراد ما بگردد، عالم است به که در جیب نمد آیینه را پنهان کنیم عالم از جهل مرکب یک سواد اعظم است استقامت از مزاج آفرینش رفته است بیشتر رد و قبول اهل عالم توأم است در به روی صورت دیوار نگشاییم ما هر که دارد حسن معنی در دل ما محرم است از بیاض گردن او، فرد بیرون کرده ای است فرد خورشیدی که سر لوح کتاب عالم است من که صائب پاک گوهرتر ز تیغ افتاده ام رشته کارم چرا چون زلف جوهر درهم است؟ صائب تبریزی