صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۰۱۴: از زمین آرامش و از آسمان جولان خوش است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از زمین آرامش و از آسمان جولان خوش است نقطه پا بر جا خوش و پرگار سرگردان خوش است یوسف بی عیب را پیراهنی در کار نیست سرو سیمین از لباس عاریت عریان خوش است از تریهای فلک بی حاصلان خون می خورند هر که را در خاک تخمی هست با باران خوش است غافلان را تنگنای خاک باغ دلگشاست پای خواب آلود را با گوشه دامان خوش است دیده آیینه از خواب پریشان فارغ است عالم پرشور در چشم و دل حیران خوش است نیست بزم باده را بی گریه مستی نمک چهره گلزار خندان و هوا گریان خوش است تلخی از دریای بی گوهر کشیدن مشکل است گر امید وصل باشد محنت هجران خوش است نیست صائب عاشقان را شکوه از زخم زبان خال با خط خوشنما و چشم با مژگان خوش است صائب تبریزی