صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۱۰۱۰: هر که چون پروانه بی باک، مست آتش است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که چون پروانه بی باک، مست آتش است هر کجا پر می زند بر روی دست آتش است ربط ما با داغ عالمسوز عشق امروز نیست سالها شد این سمندر شیر مست آتش است نیست حسن و عشق را از هم جدایی جز به نام هر که بر پروانه خندد در شکست آتش است نفس اگر بر عقل غالب شد، همان مغلوب اوست دود بر آتش سوار و زیر دست آتش است مصرع صائب جگرسوزست چون تیر شهاب این خدنگ گرمرو، گویا ز شست آتش است صائب تبریزی