صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۹۸۴: در طریق عشق هر جا می گذاری پا، سرست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در طریق عشق هر جا می گذاری پا، سرست موج این وادی رگ جان، ریگ این صحرا سرست از محیط آفرینش چون نیاید بوی خون؟ هر حبابی را که می بینی درین دریا سرست نیست دستی در گریبان چاک گرداندن مرا چون سبو دست مرا پیوند الفت با سرست اهل دنیا مال را دارند بیش از جان عزیز از سر دستار هر کس بگذرد اینجا سرست مو شکافی را رواجی نیست در بازار عشق هر که سر از پا نمی داند درین سودا سرست تخت ما افتادگی و لشکر ما بی کسی جوهر ذاتی است تیغ ما و تاج ما سرست اشتها کامل چو شد، خون نعمت الوان بود چون گران شد خواب، صائب بالش خارا سرست صائب تبریزی