صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۹۳۶: هر که پیوندد به اهل حق ز مردان خداست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که پیوندد به اهل حق ز مردان خداست آهن پیوسته با آهن ربا، آهن رباست قدر روشندل فزون از خاکساری می شود بر گهر گرد یتیمی سایه بال هماست قهرمان عشق می باشد به عاشق مهربان کشتی غواص گوهر جو به دریا آشناست از مآل شادمانی سربلندان غافلند اره این نخل سرکش خنده دندان نماست بی دلان طفل مشرب زین سیاهی می رمند دیده بالغ نظر را خط مشکین توتیاست حسن را بی پرده دیدن از ادب دورست دور دیده ما شرمگینان چون زره زیر قباست گر چه دست اهل دولت هست در ظاهر بلند دست ارباب دعا بالاترین دستهاست عشق در پیران بود چون طبل در زیر گلیم در جوانان عشق شورانگیز، عید و روستاست دیده تن پروران آب سیاه آورده است ورنه شمشیر شهادت موجه آب بقاست از غبار دل، زبان آتشین گفتار من زنده زیر خاک صائب چون چراغ آسیاست صائب تبریزی