صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۹۲۶: هر که را اینجا به سیلی آسمان خواهد نواخت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که را اینجا به سیلی آسمان خواهد نواخت در کنار مرحمت، در آن جهان خواهد نواخت باغبان در نوبهاران گوشمالی می دهد نغمه سنجی را که در فصل خزان خواهد نواخت قطره ما را ز چشم انداخت گر ابر بهار در کنار لطف، بحر بیکران خواهد نواخت می زند برق فنا بر خرمن ما خویش را تابه برگ کاه ما را کهکشان خواهد نواخت ساز سیر آهنگ ما را بر زمین زد آسمان چنگ و نای بینوایان را چسان خواهد نواخت؟ ما یتیمان را به جوی شیر، لطف کردگار همچو مادر در بهشت جاودان خواهد نواخت باغبان از چشم پاک ما اگر واقف شود همچو شبنم در کنار گلستان خواهد نواخت هیچ کس را دل به اشک آتشین ما نسوخت طفل ما را دامن آخر زمان خواهد نواخت هستی ما صرف شد در گوشمال غم، مگر در کنار خاک ما را آسمان خواهد نواخت؟ آن سلیمانی که کرد از مغز چشم زاغ سیر این هما را هم به مشتی استخوان خواهد نواخت در دهان شیر اگر افتد، مسلم می جهد هر شکاری را که آن ابرو کمان خواهد نواخت نوبت گفتار اگر صائب به ما خواهد رسید مور ما را آن سلیمان زمان خواهد نواخت صائب تبریزی