صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۸۵۷: هر که با ما می کند بیگانگی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که با ما می کند بیگانگی معنی بیگانه می دانیم ما نه فلک را گرد آن شمع طراز جوشش پروانه می دانیم ما از دو عالم گر چه بیرون رفته ایم خویش را در خانه می دانیم ما همچو صائب شهپر توفیق را همت مردانه می دانیم ما عقل را دیوانه می دانیم ما عشق را فرزانه می دانیم ما دست و تیغ عالم خونریز را شیشه و پیمانه می دانیم ما استقامت را درین وحشت سرا لغزش مستانه می دانیم ما در ریاض عشق، بخت سبز را سبزه بیگانه می دانیم ما گوشه ای کز خود کند ما را خلاص گوشه میخانه می دانیم ما گفتگوی دولت بیدار را سر به سر افسانه می دانیم ما در گلو چون گریه می گردد گره از قناعت، دانه می دانیم ما در قمار عشق جان را باختن بازی طفلانه می دانیم ما این محیط پر حباب و موج را گوهر یکدانه می دانیم ما هر دلی کز آرزوها پاک شد خلوت جانانه می دانیم ما قانع از دنیا به رنگ و بو شدن سخت نامردانه می دانیم ما دیده قربانیان حیرتیم خواب را افسانه می دانیم ما صائب تبریزی