صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۸۵۱: ای ز تو شور در جگر کلک شکر نوای را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ز تو شور در جگر کلک شکر نوای را رشته آه در گره فکر گرهگشای را سرو ریاض مغفرت آه ندامت است و بس تا به که مرحمت کند عشق تو این لوای را تا نکند سعادتش مست غرور، قسمتت مالش از استخوان دهد مغز سر همای را داغ محبت است و بس خانه فروز جان و دل نیست ز روزن دگر روشنی این سرای را باده عقل سوز را داروی بیهشی مزن نیست به سرمه حاجت آن چشم جنون فزای را محمل لیلیی کز او ناله من بلند شد راه به خود نمی دهد زمزمه درای را آن شکرین لبی که من ناله ازو چو نی کنم غوطه به زهر می دهد طوطی خوش نوای را صبح قیامتش بود پرده خواب در نظر هر که به خواب بیند آن نرگس فتنه زای را سوخت بساط هستیم ریخت بنای طاقتم چند پر از نفس دهم آه شکسته پای را؟ خانه سست جسم را کوه غم است پشتبان راه به خویشتن مده باده غم زدای را روح شکسته بال را تا پر و بال می شود رخنه ملک دل مکن خنده دلگشای را صائب آتشین زبان چون سر حرف وا کند نغمه به لب گره شود بلبل خوش نوای را صائب تبریزی