صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۸۴۴: به دوش توکل منه بار خود را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به دوش توکل منه بار خود را ولی نعمت خویش کن کار خود را گره زن به سر رشته طول امل را بدل کن به تسبیح زنار خود را مگیر از لب خویش مهر خموشی مکن رخنه دیوار گلزار خود را مکن سر گرانی به ارباب حاجت مکن بار افتادگان بار خود را حساب خود اینجا کن، آسوده دل شو میفکن به روز جزا کار خود را نگردد خجل از محک سیم خالص مصفا کن از رزق، کردار خود را تواضع بود پشتبان قصر تن را به پستی نگه دار دیوار خود را به درویش ده توشه آن جهان را به منزل ببر بی تعب خود را ز دندان ترا داده اند آسیایی که سازی ملایم تو گفتار خود را تو آن روز صائب ز ارباب حالی که سازی چو گفتار، کردار خود را صائب تبریزی