صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۸۲۸: آن کس که داد پیوند با کاه کهربا را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن کس که داد پیوند با کاه کهربا را خواهد به هم رسانید جانهای آشنا را دامان رهروان را زخم زبان نگیرد از خار ره پر و بال افزون شود صبا را چون سنگ سرمه خاکش پیرایه نظرهاست چشمی که یک نظر دید آن چشم سرمه سا را تعظیم خاکساران روشنگر وجودست زان جا دهند مردم در چشم توتیا را در سینه خون گرمش یاقوت و لعل گردید در زیر تیغ چون کوه هر کس فشرد پا را از آب شد دو بالا سودای بید مجنون عاقل نمی توان کرد دیوانه خدا را در خواب بود مخمل کز کارگاه قسمت نقش مراد خندید بر چهره بوریا را افتادگان خود را کی بر زمین گذارد؟ راهی که بال و پر داد از شوق نقش پا را در کارگاه عشق است تدبیر عقل بیکار طوفان نمی کند گوش تعلیم ناخدا را تا دامن قیامت خونش سبیل باشد چشمی که دیده باشد آن آتشین لقا را تا نخوت سعادت بیرون رود ز مغزش با سگ شریک روزی کردند ازان هما را سخت است دل گرفتن صائب ز نوک مژگان برتافتن محال است سرپنجه قضا را صائب تبریزی