صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۸۲۷: ای خار و خس بحر ثنای تو سخن ها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای خار و خس بحر ثنای تو سخن ها گنجینه گوهر ز مدیح تو دهن ها یک بار بر این نه چمن سبز گذشتی سر در پی بوی تو نهادند چمن ها ما و سر آن زلف و پریشانی غربت گرد سر این شام بود صبح وطن ها از نقطه توان راه به مضمون سخن برد غول ره ما گشت درازی سخن ها تا شبنم افتاده بر افلاک برآید خورشید جهانتاب فروهشته رسن ها معموره عشق است که غربت زدگانش در آب نگیرند گل از یاد وطن ها نقد دو جهان غنچه صفت در گره توست تا چند بگردی چو زبان گرد دهن ها؟ هر جا که شود خامه صائب گهرافشان تا حشر بماند چو صدف باز دهن ها صائب تبریزی