صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۷۹۸: در آتشم ز دیده شوخ ستاره ها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در آتشم ز دیده شوخ ستاره ها در هیچ خرمنی نفتد این شراره ها! خالی شده است از دل آگاه مهد خاک عیسی دمی نمانده درین گاهواره ها پهلو ز کار عشق تهی می کنند خلق جای ترحم است بر این هیچکاره ها جز حرف پوچ، قسمت زاهد ز عشق نیست کف باشد از محیط نصیب کناره ها پستی دلیل قرب بود در طریق عشق اینجا پیاده پیش بود از سواره ها صحبت غنیمت است به هم چون رسیده ایم تا کی دگر به هم رسد این تخته پاره ها در حسن بی تکلف معنی نظاره کن از ره مرو به خال و خط استعاره ها صائب نظر سیاه نسازد به هر کتاب فهمیده است هر که زبان اشاره ها صائب تبریزی