صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۷۹۱: رزق ملایک است نوای رسای ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رزق ملایک است نوای رسای ما چون می شود بلند نگردد نوای ما؟ با آن که عمرهاست ازان بزم رفته ایم بتوان سپند سوخت ز گرمی به جای ما بر دل هزار نشتر الماس می خوریم خاری اگر شکسته شود زیر پای ما لرزد چنان که بر گهر خویش جوهری بر آبروی فقر و قناعت گدای ما صد پیرهن ز گرد کسادی گرانترست در چشم این سیاه دلان توتیای ما شبنم برد به دامن ما همچو گل نماز بلبل کند ز غنچه گل متکای ما جنگ گریز می کند از کاه، کهربا در عهد بی نیازی طبع رسای ما ویرانتریم ازان که کسی قصد ما کند آهسته سیل پای کشد از قفای ما هر چند عاجزیم، در آزار ما مکوش آتش شکسته دل شود از بوریای ما خورشید را به هاله آغوش می کشیم کوتاه نیست همت دست دعای ما صائب کسی است اهل بصیرت که نگذرد بیگانه وار از سخن آشنای ما صائب تبریزی