صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۷۸۸: از بس سترد گرد ملال از جبین ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از بس سترد گرد ملال از جبین ما در زیر خاک ماند چو دام آستین ما چشم ستاره جوهر آزار ما نداشت روزی که بود باده لعلی نگین ما از اضطراب ما دل سنگ آب می شود جای ترحم است به پهلونشین ما نخجیر ما ز سایه خود طبل می خورد صیاد کرده است عبث در کمین ما آفت به گرد خرمن ما هاله بسته است با برق در تلاش بود خوشه چین ما دل را به نقد از الم نسیه می کشد کاری که می کند نظر دوربین ما صائب چرا ز فکر هم آواز خون خوریم؟ ز اهل سخن بس است خروشی قرین ما صائب تبریزی