صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۷۷۷: روشن شود چراغ دل ما ز یکدگر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روشن شود چراغ دل ما ز یکدگر چون رشته های شمع، به هم زنده ایم ما بار گران، سبک به امید فکندن است عمری است بر امید عدم زنده ایم ما صائب ز خوان نعمت الوان روزگار چون عاشقان به خوردن غم زنده ایم ما از جنبش نسیم کرم زنده ایم ما زین باد همچو شیر علم زنده ایم ما هر چند همچو ذره بی قدر حادثیم از نور آفتاب قدم زنده ایم ما گلبانگ زندگی به اثر می شود بلند چندان که جا هست، چو جم زنده ایم ما چون شبنم از چراندن چشم است رزق ما نه همچو دیگران به شکم زنده ایم ما دوران عمر ما نبود پای در رکاب دایم چو نام اهل کرم زنده ایم ما صائب تبریزی