صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۷۶۸: دوری ز خلق، باغ و بهارست پیش ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوری ز خلق، باغ و بهارست پیش ما دامان دشت، دامن یارست پیش ما هر سینه ای که نیست دل زنده ای در او بی قدرتر ز لوح مزارست پیش ما رنگ خزانیی که دلی آورد به درد خوشتر ز روی گرم بهارست پیش ما ما می ز کاسه سر منصور خورده ایم تیغ برهنه، آب خمارست پیش ما تا دیده ایم چهره خندان یار را صبح گشاده رو شب تارست پیش ما در هیچ ذره ای به حقارت ندیده ایم هر ناقصی تمام عیارست پیش ما هر چند مستدام بود دولت جهان کم عمرتر ز برق شرارست پیش ما داغی که می کند دل یاقوت را کباب از شاهدان لاله عذارست پیش ما صد پله از فتادگی آن سو فتاده ایم مور ضعیف، پشته سوارست پیش ما آورده ایم لنگر تسلیم را به کف هر موج ازین محیط کنارست پیش ما اوج سعادتی که به آن فخر می کنند خلق خسیس، چوبه دارست پیش ما روی گشاده ای که ندارد گرفتگی صائب گل همیشه بهارست پیش ما صائب تبریزی