صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۷۶۶: آمیخته است مستی ما با خمار ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آمیخته است مستی ما با خمار ما یکدست چون حناست خزان و بهار ما افغان که نیست سوخته ای در بساط خاک کز قید سنگ خاره برآرد شراب ما جز دیده سفید درین تیره خاکدان صبحی دگر نداشت شب انتظار ما شد توتیا و آب ز چشمی روان نکرد در سنگلاخ دهر دل شیشه بار ما ز آزادگی چو سرو درین بوستانسرا ایمن ز برگریز بود نوبهار ما ما را ز بخت سبز چه حاصل، که از بهار داغ است قسمت جگر لاله زار ما مهد صدف سفینه طوفان رسیده ای است از آبداری گهر شاهوار ما از وحشت است طاقت ما بی قرارتر با ابر همرکاب بود کوهسار ما رنگی ز گوهر تو نداریم، گر چه هست دلچسب تر ز گرد یتیمی غبار ما کثرت حجاب دیده حق بین ما شده است در گرد لشکرست نهان شهسوار ما صائب ز قحط جوهریان در بساط خاک شد آب سبز در گهر شاهوار ما صائب تبریزی