صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۷۵۰: بشنو ز من ترانه غیرت فزای را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بشنو ز من ترانه غیرت فزای را گر مردی ای سپند، نگه دار جای را! سختی پذیر باش گر اهل سعادتی کز استخوان گزیر نباشد همای را هر چند سر به دامن محمل گذاشته است دل می تپد همان ز جدایی درای را چند ای سیه درون خود آرا درین بساط پنهان کنی به بال و پر خویش پای را؟ روشن ضمیر باش که این بال آتشین بر چرخ برد شبنم بی دست و پای را جمعی که از ملایمت آزار دیده اند بر برگ گل شمرده گذارند پای را بدطینتان برای شکم خون هم خورند سگ دشمن است بر سر روزی گدای را صائب به غور ناله عشاق می رسد در راه فکر هر که فشرده است پای را صائب تبریزی