صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۷۴۵: دادم ز شور عشق به سیلاب خانه را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دادم ز شور عشق به سیلاب خانه را کردم به خارخار بدل آشیانه را افزود نشأه لب میگون او ز خط کیفیت است بیش، شراب شبانه را در آه اختیار ندارند اهل درد آتش گره به سینه کند چون زبانه را؟ از خط سبز اگر چه سیه مست شد لبت بی اختیار می کند انشا بهانه را گلبانگ خوبتر بود ای شاخ گل ز زر از بلبلان دریغ مدار آب و دانه را در شوره زار نیست ثمر تخم پاک را بر زاهدان مخوان غزل عاشقانه را بلبل گلوی خویش عبث پاره می کند تأثیر نیست در دل خندان ترانه را حق گرهگشا به گره بی نهایت است کاکل چرا به سر ندهد جای شانه را؟ ممنون شوم ز هر که به من کج کند نگاه کز تیر کج ز جا نرود دل نشانه را صائب تبریزی