صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۷۳۶: رفتم ز راه دل خس و خار گناه را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رفتم ز راه دل خس و خار گناه را کردم به آه همچو کف دست راه را موج کرم به قیمت اکسیر می خرد در بحر رحمت تو غبار گناه را روز ازل به قامت عاشق بریده اند مانند کعبه، جامه بخت سیاه را پیش رخ تو زخم دندان حیرت است دستی که چاک کرد گریبان ماه را یک گوهر نسفته درین بحر خون نماند در چشم خود ز بس که شکستم نگاه را از خوی آتشین تو، چون موی زنگیان دارند عاشقان تو در سینه آه را صائب به بخت تیره و روز سیه بساز از دل ببر هوای زمین سیاه را صائب تبریزی