صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۷۳۵: طاعت کند سرشک ندامت گناه را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
طاعت کند سرشک ندامت گناه را ریزش سفید می کند ابر سیاه را نقصی به سرکشان ز تواضع نمی رسد حسن از شکستگی شود افزون کلاه را ز افتادگی به مسند عزت رسیده است یوسف کند چگونه فراموش، چاه را؟ از عشق پاک، دایره حسن شد تمام آغوش هاله ساخت کمربسته چاه را تا گشت روشنم که به جایی نمی رسد کردم گره چو لاله به دل دود آه را مشکل که خط سبز به انصاف آورد آن چشم نیم مست فراموش نگاه را خواهد به صد نیاز ز درگاه بی نیاز صائب دوام دولت عباس شاه را صائب تبریزی