صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۷۲۶: از گرد خط، فزود محبت به دل مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از گرد خط، فزود محبت به دل مرا پای به خواب رفته فرو شد به گل مرا هر شکوه ای که هست، ز درمان بود مرا ورنه ز درد نیست غباری به دل مرا آزادگی چو سرو بود عذرخواه من دست تهی ز خلق ندارد خجل مرا دوزخ فسرده می شود از مشت آب من دارد ز بس که شرم گنه منفعل مرا باشد چو نقش پای زمین گیر، برق و باد در کوچه ای که رفته فرو پا به گل مرا من کز یگانگی در توحید می زنم ترسم دو زلف یار نماید دو دل مرا بی پرده کردم آنچه نبایست کردنم حاشا که عفو یار نماید خجل مرا دزدیده ام چو زخم ازان تیغ آبها ای وای تیغ او نکند گر بحل مرا صائب ز داغ عشق شکایت چسان کنم؟ کز قید عقل داد نجات این سجل مرا صائب تبریزی