صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۶۸۵: از دل بپرس نیک و بد هر سرشت را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از دل بپرس نیک و بد هر سرشت را آیینه است سنگ محک، خوب و زشت را بی چهره گشاده به دوزخ بدل کند دربسته گر دهند به عاشق بهشت را ممنون نوبهار نگردند اهل درد اینجا به آب دیده رسانند کشت را در شستشوی نامه اعمال عاجزم شستم به گریه گر چه خط سرنوشت را امید من به خاک نهادی زیاده شد تا جای داد خم به سر خویش خشت را جمعی که پشت بر خودی خود نکرده اند در کعبه می کنند زیارت کنشت را صائب دلم سیاه شد از توبه، می کجاست؟ تا شستشو دهم دل ظلمت سرشت را صائب تبریزی