صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۶۷۵: آن را که نیست وسعت مشرب درین سرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن را که نیست وسعت مشرب درین سرا در زندگی به تنگی قبرست مبتلا هر چند آب شد دل من بی شعور نیست بیگانه را تمیز کند بحر از آشنا پاکان ستم ز دور فلک بیشتر کشند گندم چو پاک گشت خورد زخم آسیا جست آب را سکندر و شد خضر کامیاب روزی به قسمت است نه کوشش درین سرا داغم که خار خار طلب آفتاب را چندان امان نداد که خاری کشد ز پا رسم است قد شاخ ز حاصل دو تا شود گردید قامت تو ز بی حاصلی دوتا در پرده سیاهی فقرست نور فیض آب حیات در دل شب می زند صلا کوه غمی که در دل من پا فشرده است صائب شود ز سایه او نیلگون، سما صائب تبریزی