صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۶۶۰: ز نوبهار شود چون شکفته لاله ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز نوبهار شود چون شکفته لاله ما؟ که خون مرده کند باده را پیاله ما اگر چه بلبل ما هیچ فصل نیست خموش یکی هزار شود در بهار ناله ما کجا به دیده ما هر ستاره می آید؟ به روی ماه گشوده است چشم هاله ما ز چشم شور همان در شکنجه ایم مدام اگر چه شد چو هما استخوان نواله ما به لوح ساده ز ما همچو صبح قانع شو که حرف، نقطه سهوست در رساله ما کنیم چشم به تسخیر او چگونه سیاه؟ که رم ز سایه خود می کند غزاله ما به ما سپهر سیه دل چه می تواند کرد؟ به روی داغ گشوده است چشم لاله ما نباشد از دل خود چون کباب ما صائب؟ که غیر شیشه کسی نیست هم پیاله ما صائب تبریزی