صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۶۵۵: شدیم پیر و نشد تر دو چشم بی نم ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شدیم پیر و نشد تر دو چشم بی نم ما پلی است آن طرف آب، قامت خم ما ز اشک ما جگر تشنه ای نشد سیراب نصیب سوخته جانی نگشت زمزم ما اسیر نفس و هوا ماند دل، هزار افسوس به دست دیو برآورد زنگ، خاتم ما سری ز روزن خورشید برنیاوردیم به رنگ و بوی جهان محو گشت شبنم ما گشاده روی تر از سینه کریمانیم اگر ز خویش به تنگی، درآ به عالم ما نمی توان غم ما را به خوردن آخر کرد ترحم است بر آن کس که می خورد غم ما مثال دیده مورست و ملک جم صائب فضای عالم امکان، نظر به عالم ما صائب تبریزی