صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۶۵۴: به هر ترنمی از جای می رود دل ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به هر ترنمی از جای می رود دل ما سبک رکاب چو بوی گل است محمل ما زمین سینه ما درد و داغ پروردست یکی هزار شود تخم اشک در گل ما شکست آینه ما و توتیا گردید همان خیال تو استاده در مقابل ما رسیده ایم به انجام و اول سفرست ز راه دورتر افتاده است منزل ما به پیشدستی ما نیست در کرم حاتم ز آبرو نشود تنگدست، سایل ما هزار ناخن تدبیر غوطه در خون زد نشد گشاده شود عقده های مشکل ما ز سرو گلشن فردوس راست می گذریم نهال قد تو تا پا فشرده در دل ما نمی خوریم غم از هیچ رهگذر صائب خوشا کسی که درآید به گوشه دل ما صائب تبریزی