صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۶۴۱: ز کوه غم دل و دست گشاده را غم نیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز کوه غم دل و دست گشاده را غم نیست که سنگ، بار نگردد به دل فلاخن را دلیل جوهر ذاتی است با ضعیفان خلق که تیغ تیز رباید ز خاک سوزن را نکرده سیر دل و چشم خوشه چینان را به خانه نقل مکن زینهار خرمن را گناه ماست شب وصل اگر بود کوتاه کند به موسم حج کعبه جمع دامن را به کفر و دین شده ام از صفای دل یکرنگ که رنگ ظرف بود آبهای روشن را میان قهر خدا و عدو مشو حایل به انتقام الهی گذار دشمن را چنان ز چشم بد خاکیان هراسانم که میل می کشم از آه، چشم روزن را کشید هر که ز خصم انتقام خود صائب ز انتقام خدا امن کرد دشمن را مکن دلیر نگاه آن بیاض گردن را به تیره شب مکن اندوده صبح روشن را صائب تبریزی