صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۶۰۶: مکن به غنچه گره نوبهار عالم را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مکن به غنچه گره نوبهار عالم را تبسمی کن و بگشای کار عالم را به خنده ای گل بی خار می توانی کرد اگر التفات کنی، خارزار عالم را فلک سوار چو عیسی نمی توانی شد ز خویش تا نفشانی غبار عالم را کجی ز مار به افسون نمی توان بردن چگونه راست توان کرد کار عالم را مبند نقش اقامت که همچو موج سراب قرار نیست دمی پود و تار عالم را نتیجه ای به جز از خانمان خرابی نیست خرابی دل امیدوار عالم را عجب که روز قیامت ز خاک برخیزد به دوش هر که نهادند بار عالم را خوشا کسی که چو صائب ز خاکساری ها به دیده خاک زند اعتبار عالم را صائب تبریزی