صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۵۹۲: مده به چشم و دل خویش راه، غفلت را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مده به چشم و دل خویش راه، غفلت را به خلوت لحدانداز خواب راحت را نگاه دار به دست دعای مظلومان عنان توسن چابک خرام دولت را چو طوق فاخته جویای سرو قدی باش به هر شکار میفکن کمند وحدت را کمند وحشی رم کرده، بستن چشم است تغافل است علاج آن رمیده الفت را به گنج های گهر سرفرو نمی آرد کی که یافت سر رشته قناعت را جنون کامل ما از بهار مستغنی است چه حاجت است نمک، شورش قیامت را؟ ز دست بسته گره وا نمی شود صائب مکن دراز به هر سفله، دست حاجت را صائب تبریزی