صائب تبریزی
غزل 1 تا 2000
غزل شمارهٔ ۵۶۵: آب حیوان زند آب در میخانه ما
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آب حیوان زند آب در میخانه ما می گزد خضر لب از حسرت پیمانه ما از سر شیشه اگر پنبه بگیرد ساقی گل ابری شود از گریه مستانه ما در دل ما نبود منزلتی دنیا را گنج افتاده ز طاق دل ویرانه ما دانه سوخته خال، پر و بال رساند بر لب کشت همان خال بود دانه ما چند از دور کسی دست بر آتش دارد؟ رشته فرسود ادب شد پر پروانه ما صائب از بس که پریشانی خاطر جمع است جغد وحشت کند از سایه ویرانه ما صائب تبریزی